XD

Latarnia świeciła,śnieg prószył. 

wolny ptak z Tobą. Polecimy gdzie będziemy chcieli. 

Obiecuję Ci to. Obietnica leży na moim sercu.-

powiedział. Ufam mu. Ja jemu po prostu ufam. Na tyle 

go pokochałam, żeby wiedzieć, że mogę mu 

ufać.Trzymamy się za ręce. Słuchamy swoich uczuć, 

które biją w nas jak najmocniej się da.

-Jesteś moim ratunkiem w tym okropn

ym świecie, wiesz? -mówię.

-Ty jesteś moją nadzieją, moim skarbem, moją łodzią 

ratunkową. Jesteś mi potrzebna jak tlen, tlen bez, 

którego nie da się żyć! Rozumiesz?! Jesteś dla mnie po 

prostu wszystkim. Ty skaczesz ja za Tobą, pamiętasz? -

do oczu cisną mu się łzy.

-Ty umierasz ja też.-płaczę. Przytula mnie najmocniej jak 

może. Łzy, które spływają po moim policzku zamarzają 

jak moje serce. Jak na niego patrzę czuję w sercu 

ciepło, 

które nie wygaśnie dopóki on jest przy mnie. Jest coraz 

bardziej stromo, coraz głębiej. Możemy upaść, udusić 

się, ale zawsze będziemy razem, na zawsze. Widzę 

gwiazdy.
-Patrz na gwiazdy, mogą świecić tylko razem z 

ciemnością. Bez niej by nie istniały. Wszystko ma swój 

sens, wszystko ma swoje znaczenie w tym okrutnym 

świecie. -mówi.

-Racja ten świat jest okropny, był okropny przedtem jak 

poznałam Ciebie. -mówię. Przytula mnie i odchodzi.Ja 

padam na śnieg i w myślach przeklinam ten świat. Za co 

zabrał mi Cię? Jakie miałam grzechy? Jak gorzkie były? 

Dlaczego nie czuję dotyku twoich dłoni? Dlaczego nie 

słyszę Twojego głosu i bicia serca? Dlaczego? 

Poszedłeś sobie, bez pożegnania. Nikt mi tego nie 

wyjaśni tylko Bóg.. Budzę się ze snu. Z krzykiem 

odrywam się z poduszki i wiem, że to był zwykły zły sen, 

który kiedyś był moją rzeczywistością. 

Trzeba być uważnym. Najlepiej zatkać uszy i nie słuchać 

świata, który kłamie. Dłonie zaufania, które prowadzą 

mnie przez życie okazały się niczym. Nigdy się nie 

poddawaj...